انگل در پرورش گوسفند زنده

گوسفند زنده | دام زنده | لایو شیپ : انگل در پرورش گوسفند زنده می تواند تاثیرات زیادی بگذارند، این تاثیرات حتی می تواند غیر قابل تشخیص یا دارای علائم واضح بالینی باشد و در نهایت حتی می تواند منجر به مرگ دام زنده شود.

علائم وجود انگل اغلب با استرس هایی مانند بره زایی، از شیر گرفتن و تغذیه نامناسب، تشدید می شوند. کنترل و ریشه کن کردن (در صورت امکان) به مدیریت درست و کاربرد صحیح مواد شیمیایی دامپزشکی بستگی دارد.

انگل های مهم گوسفندان و بره ها شامل هر دو گروه انگل داخلی و خارجی می شود. این انگل ها تلفات قابل توجهی در گله گوسفندان ایجاد می کنند اما تکنیک های مدیریتی می توانند در کنترل و درمان آن موثر واقع شود.

کرم باربر پل

کرم باربر پل می تواند باعث کم خونی (به صورت رنگ پریدگی غشای مخاطی لثه و اطراف چشم)، ورم زیر جلدی (در ناحیه فک) و حتی مرگ گوسفند شود و نیز می تواند یک مشکل اساسی در برخی مناطق پرورش گوسفند زنده باشد و منجر به آلودگی دیگر گوسفندان شود.

شپش

هزینه های اصلی مرتبط با مدیریت شپش ها، مربوط به مواد شیمیایی و نیروی کار برای به کار گیری درمان ها و در عین حال کاهش بهره وری است.

هزینه های دیگر شامل هزینه هایی است که با افزایش ریسک ایمنی و بهداشت شغلی برای اپراتورها و افرادی که وظیفه پشم زنی را به عهده دارند و سایر افرادی که گوسفند را درمان می کنند، همراه است.

فلای استرایک

کاهش ریسک ابتلا به انگل فلای استرایک در گوسفندان، فواید بسیار زیادی برای سلامتی و رفاه گوسفندان و افرادی که با آنها کار می کنند و در عین حال بهره وری تجاری و دامپروری در پی خواهد داشت. پیش بینی خطر ابتلا به فلای استرایک به شرایط محیطی و همچنین حساس بودن گوسفندان نیز بستگی دارد.

سرخک گوسفند

سرخک گوسفند نامی است که به مرحله چرخه زندگی میانی کیستیک در گوسفندان Taenia ovis و انگل کرم نواری سگ ها داده می شود.

اگر در هنگام ذبح این انگل شناسایی شود، کیست های کوچک در عضله گوسفند باید اصلاح شوند یا در صورت شدید بودن، لاشه باید از بین برود چراکه باعث ضرر مالی تولید کننده یا کشتارگاه می شود.

درمان انگل در پرورش گوسفند زنده

کرم روده یک مشکل جدی برای دامپروران است، بنابراین پروتکل های مدیریتی در درمان آن اهمیت بیشتری پیدا می کند، انگل های داخلی مانند کرم شیری می توانند در بره های جوان مشکل ساز باشند، در حالی که گوسفندان بالغ می توانند طعمه کرم سیمی شوند.

دومی خونخوارهایی هستند که می توانند به دلیل کم خونی ناشی از از دست دادن خون شدید داخلی، منجر به مرگ شوند. حیواناتی که بار کرم های سنگینی دارند نیز می توانند دچار اختلالات ایمنی شوند و آنها را در برابر بیماری های فرصت طلب، آسیب پذیر کنند.

حیواناتی که به مدت طولانی تحت درمان قرار نمی گیرند، می توانند به “مخزن” انگل تبدیل شوند و حیوانات سالم را در مراتع مشترک را دچار انگل کنند.

حیوانات بیمار و آلوده به انگل غیرمولد می شوند و فرزندان ضعیفی به دنیا می آورند. آنها همچنین برای تغذیه کودکان خود تلاش می کنند. گوسفندهای پشمی ممکن است پشم بی کیفیت تولید کنند.

در حالی که برخی از حیوانات می توانند مقداری از ایمنی در برابر بیماری ها و انگلی ها ایجاد کرده و عملکردی باقی بمانند، برخی دیگر به طور مداوم رنج می برند که این دسته باید از بین روند.

علائم وجود انگل در گوسفند زنده

علائم آلودگی به انگل در گوسفند زنده عبارتند از:

• فک بطری شکل، تورمی است که در زیر فک پایین ایجاد می شود.
• آسیت، وضعیتی که شکم متورم به نظر می رسد.
• سرفه و تنفس سخت
• اسهال که اغلب با خون مخلوط می شود.
• در بره ها، شکم متورم روی بدن نازک. این ممکن است نشانه ای از آلودگی شدید کرم شیری باشد.
• یک پلک داخلی رنگ پریده یا سفید ، به جای صورتی. این ممکن است نشانه کم خونی باشد.

پروتکل های مدیریتی که می توان به کار بست

دامداران و دامپروران بهتر است پروتکل های مدیریتی زیر را در نظر بگیرد که تا حد ممکن بتواند از آلوده شدن دیگر دام ها جلوگیری کنند:

• هنگام خرید دام جدید، از وضعیت سلامتی دام ها اطمینان حاصل کنید.

• یک منطقه قرنطینه ایجاد کنید که در هنگام ورود تمام دام های جدید را در آن قرار داده تا متخصصان باید دام ها را از نظر وجود انگل، چه از نظر داخلی و چه از نظر خارجی، مورد بازرسی قرار دهند و تزریق تقویت کننده واکسیناسیون اجباری را انجام دهند.

تصمیم درست این است که حیوانات بیمار را با آنتی بیوتیک درمان کنید و آنها را برای بهبودی سریع تر کنترل کنید.

• اگر مدت ۱۰ روز یا بیشتر حیوانات را قرنطینه کنید، انگل در پرورش گوسفند زنده به جای دفع در مراتع، در این منطقه دفع می شود. و از آلوده شدن مراتع و دام های دیگر جلوگیری می شود.

منطقه قرنطینه را هر دو ماه تغییر دهید و تمام حیوانات را به مدت ۳۰ روز از منطقه قرنطینه قدیمی دور نگه دارید. این باعث می شود انگل های منطقه از بین بروند.

• از حداقل سه گوسفند در بخش های مختلف دامداری، مدفوع (هرچه تازه تر ، بهتر) جمع کنید، هر نمونه را در یک بسته جداگانه نگه دارید. نمونه ها را برای آزمایش مدفوع به دامپزشک ارسال کنید.

تزریق دارو در پرورش گوسفند زنده

این کار، نوع خاص انگلی و میزان آلودگی را که با آن روبرو هستید را نشان می دهد، پس از دانستن این موضوع، دوز مصرفی یا حتی داروی تزریقی را بخرید.

اگر فقط چند گوسفند نشانه ای از عفونت در جامعه را دارند، فقط اینها را درمان کنید. اگر از هر ۱۰ گوسفند بیش از سه مورد (حدود ۳۰٪) علائم آلودگی دارند، همه دام ها را معالجه کنید.

• در تغییر فصل یا زمانی که شیوع بیماری به وضوح قابل مشاهده است، همه حیوانات را از نظر انگل های داخلی معالجه کنید. با این حال، حیوانات را با دوز زیاد معالجه نکنید چراکه این امر می تواند مقاومت به انگل و حتی مسمومیت در گوسفند زنده ایجاد کند.

• بره های جوان را در حدود شش هفتگی با واکسیناسیون طیف گسترده واکسینه کنید (در مورد بهترین مارک ها مشاوره بگیرید)، سپس کرم کشی کنید.

• برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، هر دو سال یکبار داروهای ضد انگلی را تغییر دهید.