بهترین نژاد گوسفند گوشتی در جهان

گوسفند زنده | دام زنده | لایو شیپ : بهترین نژاد گوسفند گوشتی دارای خصوصیاتی است که آن را برای دامپروران به گزینه ایده آلی تبدیل می کند.

بعضی از آنها بزرگ و گوشتی هستند و گوشت های خوشمزه ای تولید می کنند در حالی که برخی دیگر شیری و پشمی هستند.

با اینکه گوشت برخی از گوسفندان با افزایش سن طعم خود را از دست نمی دهد، برخی دیگر خیلی سریع رشد می کنند و در وقت و هزینه شما صرفه جویی می کنند. نژاد ایده آل برای شما به اهدافی که برای دامپروری یا مزرعه خود تعیین می کنید، بستگی خواهد داشت.

دامپروران به طور کلی دوست دارند نژادهای عجیب و غریب را برای هم نژادی نگهداری کنند. بهترین روش پرورش قوچ های نژاد خالص و میش های هم نژاد برای راه اندازی مزارع جدید است.

بره های هم نژاد سریعتر از بره های نژاد خالص رشد می کنند، به همین دلیل پرورش دهنده های گوسفند ترجیح می دهند گوسفندهای نژاد خالص را جداگانه برای اهداف پرورشی نگهداری کنند.

گوسفند نژاد گوشتی سافولک

سافولک نژادی محبوب برای گوشت و شیر است، این گوسفندان آرام، مطیع و از نظر ظاهری با بیشتر گوسفندان دیگر متفاوت هستند. آنها صورت، گوش و پاهایی مشکی دارند که همگی فاقد پشم هستند.

سافولک دارای یک ویژگی عالی برای تبدیل خوراک است و دارای سریعترین نرخ رشد در بین نژادهای گوسفند است.

گوشت نژاد سافولک دارای بافت، طعم متمایز، رطوبت مناسب و چربی کمتری نسبت به نژادهای دیگر است. میش ها سالانه سه بره به دنیا می آورند و بره ها سریع رشد می کنند.

از نژاد سافولک می توان به عنوان یک نژاد نهایی با نژادهای دیگر استفاده کرد تا بره های سنگین تر را برای بازاریابی در حدود سه ماهگی یا وزن معمولی ۱۰۰ پوند تولید کند. از آنجا که می توانید در سنین پایین بره را به بازار عرضه کنید، هزینه پزشکی کمتر، تغذیه کمتر و کار کمتری نیز به همراه خواهد داشت.

تنها نقطه ضعف سافولک این است که آنها در مراتع خوبی باید پرورش یابند اما به طور کلی از مکمل ها بهره مند می شوند. اگر مراتع درجه یک نباشند، مکمل ضروری است. برخی از پرورش دهندگان سافولک شکایت دارند که آنها زیاد غذا می خورند اما با توجه به سرعت رشد بره ها این موضوع طبیعی است.

گوسفند نژاد گوشتی شویوت

نژاد شویوت به عنوان نژادی کوهستانی و بومی Cheviot Hills بین اسکاتلند و انگلیس آغاز شد. این گوسفندان بسیار مقاوم هستند و زمستان های سخت را تحمل می کنند. گوسفندان این نژاد سر کوچکی دارند که با موهای ریز و سفید پوشانده شده و پاهای آنها را نیز پوشانده است.

پشم گوسفند متراکم و محکم است و روی پاها و صورت پشم ندارد. به دو دلیل، این گوسفندان در راس بهترین نژاد گوسفند گوشتی قرار دارند و برای دامپروران ایده آل هستند.

۱٫ گرچه کوتاه قد هستند اما بره ها مقاوم و گوشت مرغوبی دارند. میش های نژاد شویوت غریزه مادرانه قوی دارند و برای بره زنی بدون مشکل شناخته می شوند.

۲٫شویوت ها در مراتع بی کیفیت خوب رشد می کنند و ممکن است به مکمل کم نیاز داشته باشند.

نژاد شارولایز (Charollais)

شارولایز یکی از آخرین نژادهای گوسفند اهلی شناخته شده است. خاستگاه آن از منطقه بورگوندی فرانسه است. این گوسفندان دارای اندازه متوسط تا بزرگ، عضله خوب، صورت و پاها به رنگ خاکستری صورتی و پشم ظریف تا متوسط بدن را پوشانده اند.

آنها به طور کلی به عنوان یک بهترین نژاد گوسفند گوشتی برای افزایش عضله سازی و سرعت رشد بره ها استفاده می شوند.

آنها ماهیچه زیادی دارند و لاشه های لاغری تولید می کنند که برای تجارت گوشت ایده آل است. رشد سریع، گوشت با کیفیت کم، عملکرد زیاد، گوشت بره ای آسان و لاشه با کیفیت باعث می شود که شارولایز در میان گوسفندان پرورش یابد.

نژاد کاتادین (Katahdin)

۱٫این نژاد گوسفند برای اولین بار در مین (maine) و به نام کوه کاتادین نامگذاری شد.

۲٫آنها با نرخ باروری بالا و سازگاری با آب و هواهای مختلف مقاوم هستند.

۳٫این گوسفندان در گروه نژادهای با نرخ نگهداری پایین قرار می گیرند. آنها به حداقل مراقبت احتیاج دارند و می توانند فقط در چراگاه رشد کنند.

۴٫بره ها مدت بیشتری طول می کشد تا به وزن بازار برسند اما با این وجود لاشه های لاغر، مزه لذیذ و گوشتی لطیف تولید می کنند.

 گوسفند ایسلندی

بیش از ۹۰۰۰ سال پیش گوسفندان ایسلندی توسط مهاجران وایکینگ به ایسلند آورده شدند. شناخته شده است که امروزه یکی از بهترین نژادهای گوسفند گوشتی در جهان است زیرا با نژادهای گوسفند وارداتی دیگر هم نژادی نداشته است.

گوشت یک گوسفند ایسلندی به دلیل خلوص بالا و ارگانیک بودن و عطر و طعم ملایم در سراسر جهان مورد استقبال قرار گرفته است.

نژاد گوسفند ایسلندی نژاد دیگری است در دسته نژادهایی با نرخ نگهداری پایین است که می تواند سود زیادی به همراه داشته باشد. گوسفندان ایسلندی حتی در مراتع ضعیف با مکمل کم یا بدون مکمل خوب نیز رشد می کنند.

گوشت بره های ایسلندی لطیف است و از بافت خوبی برخوردار است. بره ها چهار تا پنج ماهگی به وزن مورد نظر بازار می رسند.

 بارباری تونیس

تصور می شود که تونیس از ۳۰۰۰ سال پیش در تونس سرچشمه گرفته باشد. این نژاد یکی از گوسفندهای دم چربی هستند که مورد علاقه بره خواران معمولی هستند. نژاد تونیس برای چرا کردن عالی هستند. آنها معمولا به مکمل اضافی نیاز ندارند و کاملا سودآور هستند.

اگرچه تونیس یک نژاد دو منظوره است، اما امروزه آنها برای تولید گوشت در بازار پرورش می یابند. گوسفندان کاملا سازگاری هستند و می توانند در آب و هوای گرم و خشک رشد کنند.

نژاد شکم سیاه (باربادوسی و آمریکایی)

باربادوس شکم سیاه نژادی گوسفند مو تیره است که از باربادوس در هند غربی نشات گرفته است. هر دو نژاد کاملا شبیه به هم هستند و هر دو لاشه کوچکی دارند. آنچه از نظر اندازه کم دارند، کیفیت و طعم گوشت را تشکیل می دهند. برخلاف سایر نژادهای گوسفند موجود در این لیست، گوسفندان شکم سیاه معمولا در بین دامپرورانی که گوشت گوسفند را عرضه می کنند، معمول نیست.

شکم سیاه در برابر انگل های داخلی و استرس گرمایی بسیار مقاوم هستند. این پرواربندی گوسفند زنده همچنین در مورد نیازهای مرتع و خوراک کاملا راحت عمل می کنند. میش های نژاد شکم سیاه، سالی دو بار زایمان می کنند و از هر بره بین ۱٫۵ تا ۲٫۳ بره دارند.