انواع بیماری دام ها کدامند 

صنعت دامداری برای اقتصاد بسیار مهم است . موفقیت هر نوع عملیات دامی ارتباط نزدیکی با سطح انواع بیماری دام ها دارد.برای دریافت اطلاعات بیشتر با ما همراه باشید.

بیماری تغییری در بدن است که عملکرد دام را مختل می کند. چنین اختلالاتی اغلب با تغییرات قابل تشخیص در عملکرد بدن دام شناسایی می شوند.

یک بیماری اغلب از ترکیب دو یا چند علت ناشی می شود: (۱) عوامل غیرمستقیم یا مستعد کننده که ممکن است مقاومت حیوان را کاهش دهند و (۲) عوامل مستقیم یا تعیین کننده که باعث ایجاد بیماری واقعی می شوند.

علل مستعد کننده بیماری اغلب به عنوان عوامل “استرس” نامیده می شود. عوامل استرس عبارتند از: سرما، تهویه ضعیف، ازدحام بیش از حد، فضای ناکافی تغذیه و آبیاری، مصرف بیش از حد دارو، و غیره.

دلایل مستقیم انواع بیماری دام ها

عبارتند از: (۱) باکتری ها، (۲) ویروس ها، (۳) انگل ها، (۴) قارچ ها، (۵) کمبودهای تغذیه ای، (۶) سموم شیمیایی و (۷) علل ناشناخته.

بیماری های عفونی بزرگترین تهدید برای سلامت دام هستند. آنها توسط باکتری ها، ویروس ها، ریکتزیا و قارچ ها ایجاد می شوند. برخی از بیماری‌های تک یاخته‌ای مانند بیماری‌های عفونی عمل می‌کنند و اغلب به عنوان چنین بیماری‌هایی در نظر گرفته می‌شوند. به درستی، آنها باید با سایر بیماری های انگلی طبقه بندی شوند.

وقتی عوامل زنده مانند باکتری وارد بدن شده و تکثیر می شوند باعث اختلال در عملکرد می شوند و بیماری ایجاد می شود. این بیماری توسط سموم شیمیایی (سموم) تولید شده توسط موجودات مهاجم ایجاد می شود.

همه بیماری های مسری عفونی هستند، اما همه بیماری های عفونی مسری نیستند. بیماری مسری بیماری است که به راحتی از یک فرد یا گروهی از حیوانات به دیگری منتقل می شود. بیماری عفونی بیماری است که توسط موجودات زنده ایجاد می شود. بیشتر بیماری های عفونی حیوانات مسری هستند. با این حال، تعداد کمی، مانند آسپرژیلوزیس، نیستند.

بیماری‌های دامی بسیار متنوع هستند. برخی از آن‌ها عبارتند از:

بیماری‌های عفونی: مانند آنفولانزا، توکسوپلاسموز، سل، بروسلوز، ماستیت، طاعون و ویروس‌های مختلف که می‌توانند از طریق عفونت‌های ویروسی، باکتریایی یا قارچی به دام‌ها منتقل شوند.

بیماری‌های متابولیک: مانند کتولمی، نقص ویتامینی، اختلالات گوارشی و اختلالات متابولیکی دیگر که می‌توانند ناشی از عوامل ژنتیکی یا محیطی باشند.

بیماری‌های تنفسی و گوارشی: مثل کولیت، دیسفاژی، انتروتوکسمیا، بیماری معده-روده و عفونت‌های تنفسی مانند برونشیت و پنومونی.

بیماری‌های عصبی: مانند نوروآکانتوز، انسداد عصبی، و اختلالات عصبی دیگر که می‌توانند به دام‌ها آسیب برسانند.

این فقط یک بخش از بیماری‌هایی است که ممکن است در دام‌ها دیده شود و برای هر بیماری ممکن است علایم، عوامل مسبب و روش‌های درمانی متفاوتی وجود داشته باشد.

بیماری‌های واگیردار برای سلامت دام‌ها تهدید بزرگی محسوب می‌شوند. این بیماری‌ها اغلب ناشی از باکتری‌ها، ویروس‌ها، ریکتسیا و قارچ‌ها هستند. برخی از این بیماری‌ها به صورت تک یاخته‌ای عمل می‌کنند مانند بیماری‌های عفونی و اغلب به عنوان یک دسته در نظر گرفته می‌شوند. اما باید توجه داشت که این بیماری‌ها باید با سایر بیماری‌های انگلی نیز طبقه‌بندی شوند.

این تشریح نشان می‌دهد که اگرچه بیماری‌های واگیردار دامی معمولاً به عنوان بیماری‌های تک یاخته‌ای شناخته می‌شوند، اما واقعیت این است که طبقه‌بندی صحیح آن‌ها نیازمند توجه به تنوع آن‌ها، از باکتری‌ها تا انگل‌ها و سایر عوامل، می‌باشد. این تفاوت در شناخت بیماری‌های دامی می‌تواند در تدابیر پیشگیری، تشخیص و درمان آن‌ها تأثیرگذار باشد.

توانایی ارگانیسم برای ایجاد بیماری یک ویژگی ثابت نیست. این بستگی به عوامل زیادی دارد، مانند توانایی حمله به بافت ها و تولید سم شیمیایی. اغلب بیماری زایی را می توان عمداً تغییر داد. این ویژگی در ساخت برخی از واکسن ها استفاده شده است. تنوع در بیماری زایی یا موجودات نیز تا حدی توضیح می دهد که چرا یک بیماری ممکن است اشکال و درجات متفاوتی از شدت داشته باشد.

بیماری های عفونی دام چگونه پخش می شوند

برخی از راه‌های رایج ورود و انتشار بیماری‌های عفونی در گله عبارتند از:

معرفی حیوانات بیمار.
معرفی حیوانات سالمی که از بیماری بهبود یافته اند اما هنوز ناقل هستند و یا می توانند بیماری را به سایر حیوانات منتقل کنند.
تماس با اجسام بی جان که به ارگانیسم های بیماری آلوده هستند (فیدر، آبخوری و غیره).

آب ناخالص، مانند آب زهکشی سطحی.

پشه ها حشرات آبله مرغان و آنسفالیت معمولاً توسط پشه ها منتقل می شوند.
کفش و لباس افرادی که از مزرعه ای به مزرعه دیگر حرکت می کنند.
کیسه های خوراک آلوده.
محل های آلوده از طریق خاک، بستر قدیمی یا بستر.
موجودات موجود در هوا که در هوا پخش نمی شوند، اما این منبع عفونت می تواند یک عامل قوی در مناطق پرجمعیت دام باشد.

دفاع بدن در برابر بیماری

بدن یک مکانیسم دفاعی به خوبی توسعه یافته دارد که باید درک شود و در کنترل بیماری های عفونی از آن استفاده شود. ایمنی توانایی مقاومت در برابر عفونت است. با این حال، این توانایی را می توان تحت شرایط خاصی غلبه کرد. مقاومت به جای ایمنی استفاده می شود.

یک حیوان دو نوع مکانیسم محافظتی دارد: (۱) مکانیسم هایی که مانع یا جلوگیری از تهاجم موجودات می شوند و (۲) آنهایی که با عواملی که به بدن حمله می کنند مبارزه می کنند.
مکانیسم هایی که مانع یا جلوگیری از تهاجم ارگانیسم ها می شوند عبارتند از: پوست سالم و غشاهای مخاطی که یک مانع مستقیم ایجاد می کنند. ترشحات، مانند مخاط، که تمایل به رقیق شدن و شستشوی موجودات مهاجم دارند. و مژک ها (برآمدگی های مو مانند روی برخی از غشاهای مخاطی) که با عمل موجی، مواد خارجی را از ساختارهایی مانند نای خارج می کنند.

داروهای مهم دامپزشکی برای درمان دام کدامند

در دامپزشکی، تعداد زیادی دارو و واکسن مهم برای درمان و پیشگیری از بیماری‌ها در دام‌ها استفاده می‌شود. برخی از این داروها عبارتند از:

آنتی‌بیوتیک‌ها: مثل پنی‌سیلین، تتراسایکلین، سفتریاکسون و آموکسیسیلین که برای درمان عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شوند.

ضد انگلی‌ها: مانند آیورمکتین، تیامول، آلبندازول و پرازی‌کوانتل که برای کنترل و درمان انگل‌های داخلی و خارجی در دام‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

واکسن‌ها: برای پیشگیری از بیماری‌های مختلف مانند آنتراکس، سرماخوردگی، بروسلوز و نیوکاسل که با ایجاد ایمنی در دام‌ها، از ابتلا به بیماری‌ها جلوگیری می‌کنند.

ضد ویروس‌ها: مانند آنتی‌ویروس‌ها برای کنترل و درمان بیماری‌های ویروسی مانند هپاتیت و ویروس آبله در دام‌ها استفاده می‌شوند.

ضد قارچی‌ها: مانند کلوتریمازول، فلوکونازول و آمفوتریسین که برای کنترل و درمان عفونت‌های قارچی در دام‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

این داروها و واکسن‌ها از مهمترین ابزارهای درمانی و پیشگیری در دامپزشکی هستند که با استفاده مناسب می‌توانند به بهبود و حفظ سلامت دام‌ها کمک کنند.

علائم تشخیص انواع بیماری دام ها

علائم قابل تشخیص بیماری دام زنده به عنوان علائم شناخته می شوند. تغییرات قابل مشاهده در اندازه، رنگ، شکل یا ساختار اندام به عنوان ضایعات شناخته می شود. کاهش وزن، کاهش تولید، کاهش مصرف خوراک، افتادگی و لنگش برخی از علائم هستند. بزرگ شدن کبد، تومور روی روده یا آبسه در ریه نمونه هایی از ضایعات هستند.
بسیاری از علائم عمومی هستند. آنها معمولا در هر فرد بیمار دیده می شود. به عنوان مثال می توان به افتادگی، از دست دادن اشتها، تنفس سخت، ترشح از بینی و اسهال اشاره کرد.

بهداشت خوب دام و رفاه دام زنده برای بهره وری مزرعه اساسی است. بهبود شیوه‌های دامپروری و ظرفیت پیشگیری، تشخیص و Livestock diseases به افزایش عملکرد فردی و کل گله و همچنین کاهش تلفات دام کمک می‌کند.

بیماریهای مهم دام

آرتروز در بره ها می تواند توسط باکتری های مختلفی ایجاد شود. سه نوع اصلی آرتریت در بره ها وجود دارد که ممکن است با آنها مواجه شوید: چرکی، اریسیپل و کلامیدیا.

آرتریت در گوسفند می تواند ناشی از انواع باکتری هایی باشد که از طریق بریدگی ها و/یا زخم های پوست وارد جریان خون می شوند.

آلودگی کرم میله در گوسفند و بز باعث کم خونی شده و در صورت عدم درمان منجر به مرگ می شود.

نفخ در گاو و گوسفند انباشته شدن گاز در شکمبه است و زمانی که حیوانات در حال چرای مراتع جوان با محتوای حبوبات بالا هستند خطری است.

تب زودگذر گاو یا بیماری سه روزه یک بیماری ویروسی در گاو است که توسط پشه ها و پشه های گزنده منتقل می شود.

ویبریوز گاوی (یا BVC) یک بیماری مقاربتی ناشی از عفونت است و یکی از دلایل اصلی ناباروری گله و تلفات تولید مثل در گاوهای پرورشی است.

دیگر بیماری ها مهم دام

پوسیدگی پشم گوسفند نتیجه عفونت باکتریایی روی پوست و پشم گوسفند است که منجر به درماتیت و آسیب پشم می شود.

بیماری تب برفکی یک بیماری حیوانی بسیار مسری است که تمام حیوانات سم پاره از جمله گاو، گوسفند، بز را مبتلا می کند.

Flystrike یک بیماری دردناک و بالقوه کشنده است که در اثر تغذیه لارو مگس باد از بافت پوست گوسفند و سایر دام ها ایجاد می شود.

انگل فلوک کبد طیفی از میزبانان پستانداران را آلوده می کند و باعث آسیب کبدی و از دست دادن خون می شود.

بیماری پوستی برآمدگی یک بیماری ویروسی بسیار عفونی است که تمامی نژادهای گاو و گاومیش آبی را درگیر می کند.

بیماری پشم توده‌ای در گوسفند می‌تواند پس از بارندگی طولانی رخ دهد و منجر به از دست دادن وضعیت، کاهش ارزش پوست/پشم و مرگ احتمالی در گروه‌های مبتلا شود.

Phalaris Staggers ممکن است بر گوسفند و گاو تأثیر بگذارد، اگرچه گاوها نسبت به گوسفند کمتر مستعد ابتلا هستند. در گاو اعصابی که زبان و بلع را کنترل می کنند تحت تأثیر قرار می گیرند، بنابراین آنها نمی توانند به طور طبیعی غذا بخورند و ممکن است دچار از دست دادن شدید وضعیت شوند.

چشم صورتی یک عفونت باکتریایی بسیار مسری است که باعث التهاب و زخم قرنیه می شود که گاو، گوسفند و بز را تحت تاثیر قرار می دهد.

روده قرمز یا پیچ خوردگی روده یک حادثه شدید روده ای است که در گوسفندانی که مرتع سرسبز چرا می کنند مشاهده می شود.

هجوم کنه ها و دام ها می تواند منجر به از دست دادن وضعیت و گاهی اوقات مرگ شود.