گوسفند نژاد بلتکس

گوسفند زنده | دام زنده | لایو شیپ : گوسفند نژاد بلتکس، در دسته معروف‌ترین نژاد‌ گوسفندان و دام های زنده در جهان، دسته بندی می شود، بلتکس به واسطه داشتن خصوصیات و ویژگی ‌های منحصر به فرد خود توانسته در میان بهترین نژادهای‌ گوسفند جهان قرار بگیرد و جایگاه مناسبی را در بین دامداران و دامپروران برای خود دست و پا کند.

نژاد بلتکس در قیاس با دیگر نژاد دام های زنده برای پرورش و نگهداری از ویژگی و محاسن زیادی برخوردار است، در واقع این نژاد برای دامپرورانی که قصد نگهداری و پرورش گوسفندان گوشتی را دارند، گزینه بسیار مناسبی است.

با بررسی دقیق و حساب شده ویژگی های گوسفند نژاد بلتکس و دیگر نژاد های پرورشی می توانید بهترین گزینه را انتخاب کنید.

منشا نژاد بلتکس

گوسفند بلتکس یک نژاد از گوسفند های پرورشی است که سرمنشا آن از بلژیک آغاز می شده است. نام نژاد بلتکس به عنوان شاخه ای از گوسفندان تکسل ( Texel) از بلژیک گرفته شده است.

این نژاد در اواخر دهه ۱۹۸۰ به انگلستان صادر شد و نژاد در درجه اول نژاد بلتکس در آنجا اصلاح شد و پرورش یافت. قوچ های نژاد گوسفند بلتکس به عنوان یک محصول نهایی با دیگر میش ها جفت شدند.

این جفتگیری در جهت تولید بره برای تولید گوشت با بالاترین کیفیت، رخ داده است. در واقع گوسفد زنده برای پرورش در سه دسته شیری، گوشتی و پشمی قرار می گیرد اما امروزه نژاد بلتکس به طور کلی برای تولید گوشت پرورش می یابد.

اگرچه در تولید شیر نیز به میزان مناسبی سودمند هستند، اما به عنوان گوسفندانی برای هدف تولید شیر، پرورش داده نمی شوند.

ویژگی های ظاهری گوسفندان نژاد بلتکس

گوسفندان بلتکس حیواناتی با اندازه متوسط تا بزرگ هستند. ویژگی های اصلی این گوسفند، استخوان های ظریفی است که سبب می شود حداکثر بهره وری از گوشت بره تضمین شود.

گوسفندان بلتکس صورتی به رنگ سفید دارند و پشم گوسفندان بلتکس، طول متوسط و به صورت فشرده، در بین دیگر گوسفندان را داراست. متوسط قد میش های بالغ در حدود ۵۰ سانتی متر و برای قوچ ها در حدود ۶۰ سانتی متر است.

وزن متوسط بدن قوچ های بالغ به طور میانگین در حدود ۹۰ کیلوگرم است و میش های بلتکس به طور متوسط در حدود ۷۰ کیلوگرم وزن دارند. دست و پا و گردن در اسکلت بدنی گوسفندان نژاد بلتکس کوتاه است و ساختار بدنی متفاوتی نسبت به دیگر نژادهای گوسفند دارا است.

گوسفند بلتکس یک نژاد از گوسفندان گوشتی است و در واقع هدف اصلی از پرورش نژاد بلتکس تولید گوشت است و از بارزترین ویژگی های گوشت این نژاد، نداشتن دنبه است، اما در زمینه های دیگر مانند تولید پشم و شیر نیز می توانند مفید باشند. از دیگر ویژگی های ظاهری در نژاد بلتکس می توان به موارد زیر اشاره کرد:

ویژگی های متفاوت گوسفند بلتکس

• سر: سر در نژاد بلتکس به طور کلی به رنگ سفید است اما ممکن است سایه ها یا خال های مشکی یا قهوه ای رنگ نیز داشته باشد.

• گردن: گردن گوسفند در نژاد بلتکس ضخیم و کوتاه است.

• بدن: عضله های این نژاد در قسمت شانه بسیار خوب است و کمر پهن و بدنی به شکل بشکه دارند در واقع گوسفند های نژاد بلتکس به هیکل عضلانی نیز معروف هستند.

• پا: گوسفندها باید بتوانند تحرک و چرخش های طبیعی را به راحتی انجام دهند. مفصل ها باید صاف و سالم باشند. ساق پا معمولا در نژاد بلتکس سفید است و همچنین پاهای بسیار قوی دارند.

• پشم گوسفند: پشم نژاد بلتکس با طولی متوسط و به صورت فشرده و متراکم بر روی پوست آن قرار دارد.

• استخوان: استخوان بندی نژاد بلتکس بسیار ظریف است و همین موضوع باعث شده است که یک ویژگی مطلوب برای این نژاد به حساب بیاید.

• شاخ: در قوچ ها و میش های نژاد بلتکس، شاخ دیده نمی شود.

نکاتی در مورد گوسفند نژاد بلتکس

گوسفند زنده بلتکس در دسته دام های قوی و مقاوم قرار می گیرند. آنها به خوبی با آب و هوای محلی که در آن نگهداری می شوند، سازگار خواهند شد.

بره های بلتکس به راحتی متولد می شوند و پرورش دادن آنها در دامپروری ها، صرفه اقتصادی بالایی دارد، چراکه بره های نژاد بلتکس، نسبت به دیگر نژاد ها آمار مرگ و میر پایین تری دارد و همچنین در برابر بیماری های عفونتی و دیگر انواع بیماری ها مقاوم هستند.

نژاد بلتکس بیشتر به دلیل بدن کاملا عضلانی، آناتومی خاص پاها و یک ساختار بدنی استخوانی شناخته می شود. پشم گوسفندان نژاد بلتکس دارای طول متوسط و فشرده است و همچنین قابل برداشت است، اما به عنوان هدفی برای پرورش گوسفند زنده در نظر گرفته نمی شود، در واقع از نژاد بلتکس در جهت پرورش گوشت استفاده می شود که دارای ارزش اقتصادی است.

نژاد بلتکس اغلب به دلیل مقادیر بالای عضله و حداقل اندازه استخوان، بازده بالایی در تولید گوشت را داراست و برای پرورش در دامپروری یک گزینه ایده آل است.